Zaterdag 9 juni-koffievisite uit Nederland

Nelson had een taxi geregeld voor de hele dag. Om kwart voor 7 zou hij er zijn. NU ben ik inmiddels al aardig ingesteld op keniaanse tijd, dus 6 uur eruit is vroeg genoeg dacht ik. Brood smeren voor de kinderen (6 broden). Dat lukt me wel voor 7 uur. Komt die taxi toch op tijd! Gauw een van de kinderen naar buiten gestuurd om te zeggen dat ik bijna klaar was. George, de chauffeur is een vriend van Nelson. Een hartstikke aardige man die het leuk vind om te vertellen over zijn land en hun manier van leven, maar ook belangstellend naar Nederland en ons leven. We hebben leuk gekletst onderweg. Twee dingen wil ik jullie niet onthouden-ik zei tegen hem dat het mij opviel dat de bussen ed zulke opvallende kleuren hebben(paars, roze, geel, etc). Hierop zei hij lachend: Black people need colour... Geweldig om zo relaxt te kunnen praten. Ze voelen uiteraard feiloos aan of je hen respecteert/als gelijke behandeld of niet. Ik weet niet meer of ik dat de vorige keer al vermeld had, maar ik moet het toch even kwijt. Deze week waren hier Duitsers die kleding kwamen brengen en een geldbedrag (200 eur of zo...). Zij hadden een gesprek met Nelson en Naftali('directie' van CRC)en een van de vrijwilligers. Vervolgens een rondleiding door het huis. ter plekke moesten kinderen kleding passen wat natuurlijk al niet leuk is als het meest meisjeskleding is en dan ook nog beperkte maten. Er staan dan toch veel kinderen toe te kijken die niets krijgen. Bovendien hebben ze in CRC voldoende kleren (ze hoeven niet verwend te worden) en zijn er anderen die het veel harder nodig hebben (kinderen bij KOPschooltje bijv.)Het geld werd aan de vrijwilliger (die ze ook neit kenden) gegeven die het moest beheren en besteden. Dan kun je echt wel door de grond zakken, vooral als het mensen betreft die je zo hoog hebt staan. Maar uiteraard lieten ze het over zich heenkomen, want het is in het belang van de kinderen. Triest word je daarvan.
Verder met George: hij vertelde ook nog over Nairobi en de koloniale geschiedenis. Nairobi is een Masainaam en betekent 'koele wateren'. Keurig om 8 uur arriveerden we bij het hotel van Erika en Theo en we waren om 9 uur terug bij CRC. Korte rondleiding, koffie, kennismaken met de kinderen, helemaal leuk. Vervolgens richting Macheo's children home, waar collega Lyane en Jeroen in september naartoe gaan. Nelson kent hen goed en ging ook mee. Leuk om te zien (we hebben foto's gemaakt hoor!)Dit huis is opgezet door Nederlanders en het is leuk om te horen hoe ze dit aangepakt hebben en wat hun plannen zijn. Zij hebben een andere (westerse) aanpak, met grote sponsors in Nederland, maar de basis/het doel is hetzelfde. Het zag er mooi en nieuw uit. Jullie hebben het kippenproject (voor eieren, vlees en inkomsten)dat ze opzetten mede gesponsord. Het hok was al klaar. Ik was onder de indruk, en niet alleen van de acrobatenact die de kinderen lieten zien (ze krijgen 1 keer per 2 weken les). Daarna door naar de constructionsite. Het gebouw bekeken en natuurlijk het (bijna-wordt druk aan gewerkt) aangekochte stuk grond. Ik had brood meegenomen en een flesje water en dus hebben we gepicnickt in de schaduw van de bekende boom. De tuinman lustte inderdaad ook wel een boterham met pindakaas... Geweldig, relaxt en veel gelegenheid om te praten over visie, plannen, etc. Heel bijzondere momenten. Vervolgens zijn we doorgereden naar Coconut grillbar waar we wat gegeten hebben met z'n allen. Leuk dat je voor 16 eur met 5 personen wat kunt eten en drinken. De taxi heeft vervolgens onze tassen naar CRC gebracht en wij zijn gaan lopen samen met Nelson. Theo was bijna niet mee te krijgen, want hij wilde alles fotograferen...leuk, eindelijk iemand die dat begrijpt. Erika en Theo vonden dit geweldig, want dit is het echte keniaanse leven, dat je niet of nauwelijks te zien krijgt op een georganiseerde trip. Ananas gekocht en gegeten en vervolgens terug naar CRC. Daar hebben we lekker met de kinderen gespeeld, geknuffeld en vervolgens meegegeten: chapati's(soort pannenkoek) met bonen. De kinderen hebben gezongen en gedanst voor Erika en Theo en natuurlijk moesten ze meedoen. Het is leuk om te zien dat CRC/de mensen Erika en Theo net zo raakten als ze dat mij doen. Je kunt vertellen en foto's laten zien, maar dit samen beleven vond ik echt uniek. En ja hoor collega's, ik had de chauffeur en de anderen gewaarschuwd voor Erika's bescheiden lach, anders krijg je nog ongelukken he... Oh ja, 's middags heeft ze Nelson nog een truc laten zien met kaarten. lachuh. Dat is nu zijn microkrediet waar hij geld mee kan verdienen zeiden wij al. Hij is binnen:-)
Om half 8 terug richting Nairobi. Horen we ineens de chauffeur lachen, maar we zagen hem niet zitten, want het is nogal een kleine man...He dat is Bernard incognit0 (voor niet ingewijden:onze directeur bedrijfsmanagement)riepen wij gelijk. We kwamen niet meer bij..en hij lachte iedere keer maar Bernards lachje en snapte er niets van:-)Leuk dat je er ook was Bernard! Het verkeer was hopeloos druk (het regende een beetje in Nairobi) maar gelukkig hadden we een zeer ervaren chauffeur die ons overal langsheen loodste en veilig naar het hotel bracht. Erika en Theo zouden een bedrag voor mij pinnen, zodat ik het bedrag vrijdag bij elkaar heb voor de aankoop grond. ik moet dan iedere dag met alle passen pinnen. Bij de geldautomaten in Thika lukt het niet. Ik was dus meegegaan naar nairobi om het daar re proberen. Er was een bank recht tegenover hun (luxe) hotel. We werden begeleid door de meneer van het hotel die daar de gasten van de auto's vandaan begeleid. Hij was zo vriendelijk en Erika en ik liepen ieder aan een kant gearmd met hem onder de paraplu naar de overkant. Theo liep er zonder paraplu achteraan...(en hij was nog wel de enige betalende gast van het hotel zo zei hij:-). De beste man was bereid om 3 banken = 10 automaten langs te gaan om te proberen wat geld eruit te toveren. Het lukte 1 keer om het maximum bedrag van omgerekend zo'n 450 eur eruit te krijgen. Alle automaten waren zo goed als leeg (weekend en net salarisbetaaldag geweest). Dat is op dit moment een aardig probleem, want ik moet juist steeds het maximum eruit zien te krijgen...
Uiteindelijk werd ik rond 11 uur weer bij CRC afgeleverd na een ook voor mij geweldige dag!