Shade House en de kinderen...

Wat was het heerlijk om iedereen in Shade House (weer) te zien. Wat hebben we het leuk gehad daar. Soms maak je de kinderen blij met nieuwe kleding, soms met een aai over hun bol, soms door wat aandacht te geven als er een ziek is.
Belangrijk is ook om goed gedrag te belonen, een complimentje is zo gemaakt, maar geen gemeengoed in Kenia, en aan te spreken op ongewenst gedrag of dit te negeren. Je ziet dat kinderen zich soms niet eens bewust zijn van wat ze doen of gedrag van elkaar overgenomen hebben. Bijv. het raar reageren als je iets tegen hen zegt of aan hen vraagt. Quasi verlegen. Als je dan voordoet hoe zij reageren en vraagt hoe zij zich zouden voelen als ik zo zou doen, valt het kwartje. Maar afleren vraagt tijd. Hun gedrag is gewoonte geworden.
Zo leuk ook om te zien wat een leuke vlotte goedlachse meid Jane geworden is. En hoe positief aanhankelijk Rueben is (eerder was dat claimend en verdringend). Hoe Peter lacht als je hem complimenteert en aandacht geeft. Hoe trots John is als hij zijn nieuwe jasje met blouse past en als reactie krijgt: 'Wow, you're the man, John." Daniel is blij met de knikkers en de puzzles vallen in goede aarde. En dan de poncho's en de gehaakte mutsen. Deze waren zeer gewild! En ze stonden zo leuk. Wij kregen het alleen al warm als wij er naar keken....
Voor Jane is inmiddels een school gevonden. Zij gaat nu naar boardingschool in Thika. Dankzij de Stichting Bee4 life in Culemborg die haar opleiding sponsort. Zo ook de vervolgopleiding voor Carol. Super.
Wat een leuke dag hadden we ook op mijn verjaardag bij Fourteen Falls. De petten van Joke en Gerard stonden zo leuk, 22 stuks fleurig rood wit blauw. Gelukkig hadden we gerekend op de kinderen van de medewerkers en voor hen ook een pet. Voor de safari moesten we er toen zelf een lenen:-).
Paris en Susan hielden ons voor de gek door kleding te wisselen, waardoor je de verkeerde naam riep, zeker als je hen op de rug zag.
En bij Fourteen Falls hebben we heerlijk gevoetbald en foto's gemaakt. In verband met de warmte maar een halfuurs wedstrijd, maar ok. En wij hadden gewonnen! Dit na een (terecht) door scheidsrechter Teresa afgekeurd doelpunt (op de paal: de pet was van het blikje afgeschoten. En aangezien het nogal even duurde voordat Teresa er was, heeft Dina het bewijs direct vastgelegd met haar camera). En natuurlijk de fantastische redding van Dina (die eigenlijk alleen haar camera wilde beschermen en de bal dus wegsloeg, en verbaasd riep: "I got it..."). Hilariteit alom en wederom is duidelijk dat een carriere als doelman niet voor mij is weggelegd. Sommige mzungus waren echt fanatiek... Lars, wow! Hij speelt betaald voetbal en dat was te zien... En Nel.... ikzelf kwam niet meer aan de bal. Om over Natascha maar niet te spreken.. En zo leuk dat Carol scoorde! En Peter was ook heel actief. Hij was zo blij met zijn twee maten te grote voetbalschoenen.
De smarties (traktatie voor mijn verjaardag) gingen er wel in en de rietjes met fruitversiering werden ook door de volwassenen gewaardeerd. Een dag gesponsored door Lars, een succesvolle, goed georganiseerde, relaxte dag. Super.

In de kerk gingen de kinderen dansen op het podium. Wij zaten erbij te kijken alsof we hun moeder waren: 'Kijk, onze kinderen..." Trots. En zij keken stiekem naar ons, of we hen wel zagen. Een knipoog een lach, ja ik zie je... Zo belangrijk. Gezien worden.
Fijn dat zoveel vrijwilligers en sponsors ons hierbij helpen!
Ik heb vast nog niet de helft verteld, maar voor nu laat ik het hier maar even bij.