Wij Beatrix...
Door: DIna
Blijf op de hoogte en volg Dina
17 Juni 2007 | Kenia, Thika
Hier ben ik weer... Vandaag een heerlijk rustige dag. Mag ook wel een keer. Alles ok hier. In blakende gezondheid gelukkig en de heimwee overwonnen (tot nu toe). Hetgeen niet wil zeggen dat ik jullie niet mis, maar kan me er goed overheen zetten. Komt natuurlijk ook doordat je erg druk bezig bent en het gevoel hebt dat het zin heeft wat je doet. Donderdagmiddag waren de kinderen onverwacht vrij. Tegen de avond kwam er weer een nieuw meisje. Zij wilde na schooltijd niet naar huis. Iemand van de school kwam haar brengen. Ze bleek mishandeld (hete parafine over haar lichaam?). De details weet ik ook niet en wil ik denk ik ook niet weten, maar er moest in ieder geval accuut actie ondernomen worden. Ze is nu tijdelijk? in CRC. Nog maar een bed erbij... Nelson zegt (hoopt?) dat ze maandag elders geplaatst kan worden. We zullen zien. des te meer een reden om te zorgen dat het nieuwe gebouw afkomt, want de extra ruimte is hard nodig om meer kinderen te kunnen plaatsen. Vrijdagmorgen om half 9 richting advocaat om de deal nu ook op papier te sluiten. Het was vooraf weer lekker duidelijk wat we nu precies gingen doen. Eerst naar het Decemberhotel, waar Naftali met de eigenaar en nog een meneer (waarvan ik aannam dat dit de advocaat was, maar die de andere eigenaar bleek te zijn)op ons wachten. Stoelen werden erbij gepakt, we gingen zitten, 2 tellen, en toen gingen we weer ergens anders naartoe... (Riena, zou wat voor jou zijn :-). Bleek dat we richting kantoor van de advocaat gingen. trappen op en in een klein kantoortje, waar we net allemaal konden zitten, werd een en ander afgehandeld. Meneer met bril uit de jaren 70 liet de akte uittikken door zijn secretaresse op zo'n typemachine uit de jaren 70/80 waarbij je vingers zo lekker tussen de toetsen bleven hangen als je niet uitkeek. Ook het carbonpapier kwam uit de lade. Wat een herkenning allemaal. Vervolgens moesten we naar de bank om het grootste deel van het geld ter beschikking te stellen. 100.000 ksh worden achtergehouden tot de laatste handeling bij het landoffice op 6 juli ook is verricht. (zij houden maar 1 keer per maand zitting). Kopieen van de documenten geven ze daarna aan Marije mee. Er zit ook een boeteclausule op, wanneer een van de partijen de overeenkomst nu wil ontbinden. Naftali vond het lastig om de akte te lezen, maar de opzet is wel ongeveer vergelijkbaar met Nederland. Goed om te horen ook dat onlangs de wetgeving in Kenia is veranderd en dat echtgenote(n) tegenwoordig ook mee moeten tekenen als iemand onroerend goed wil verkopen. Dit voorkomt dat een man z'n huis kan verkopen, z'n vrouw op straat zet en er vandoor gaat met z'n tweede echtgenoot/met een ander. Goede zaak. Het hebben van meer echtgenotes is nu niet meer wettelijk toegestaan, maar de vader van Naftali had bijv. nog 3 vrouwen en 19! kinderen. Na de bank weer terug naar de notaris, waar we de kosten mochten betalen en de documenten getekend werden. Ik vond de advocaat in tegenstelling tot de meeste Kenianen niet erg vriendelijk, maar volgens Nelson kwam dat omdat het serieuze zaken betrof. Wel volgens mij kost een hand geven en een glimlach niets extra, maar ok. Buitengekomen vroeg ik Naftali hoe het nu voelde. Het voelde zo goed (gezien het grote belang van deze transactie voor de toekomst van CRC) zei hij, dat hij het niet onder woorden kon brengen. Zijn gezicht zij echter genoeg....Dus bij deze voor jullie: hun ontzettend welgemeende DANK! Op het land komt een bord met naam van het huis, etc. Mijn naam kwam eronder zeiden ze. Dat was echter niet de bedoeling, want het is een gezamenlijke donatie van heel veel mensen in Nederland... Er kont nu te staan: Donated by Dina and friends, Holland. Hoop dat jullie je daar in kunnen vinden? 's Middag hebben we het gevierd met de kinderen: kettingen gemaakt en limonade met cakejes gegeten. Was erg geslaagd.
Zaterdag gingen we naar de bijeenkomst ivm de nationale 'Day of the African child'. We zouden om 9 uur weg. Dus wij stonden klaar.....Toen kregen ze ineens weer karateles???? Vervolgens bleek toch dat het om half 10 begon (en dat was het inmiddels al), dus hurry, hurry, weer omkleden....ook de kleintjes (die achteraf helemaal niet meegingen en dus dachten dat ze een uitje hadden en vervolgens huilend achterbleven).....Lekker geregeld. Met 14 kinderen in hun mooiste jurken (soort bruidsmeisjesjurken) en jongens in pakken in de truck van Naftali naar de ingang van de sloppenwijk. Vandaar vertrok een soort demonstratie met als doel aandacht te vragen voor de rechten van kinderen. Er waren nog 5 kinderhuizen aanwezig. Leuk om bekenden te zien (van Macheo onder anderen) en zo gingen we op weg. We (Marije en ik) waren toch wel onder de indruk van het feit dat we hier nu liepen in Afrika met zo'n goede reden. Er werden flyers uitgedeeld waarop stond waar ze kindermishandeling, handel, etc moesten melden. etc. Erg goed. Ik was onder de indruk.
We gingen zo'n beetje de stad door en aan het eind mochten de straatkinderen die ons gevolgd waren mee naar CRC en kregen daar brood en limonade zoveel ze lustten...en dat was nogal wat.
's middags zijn we hout en prikkeldraad gaan kopen voor om het nieuwe land. Met de truck. En daar komt ook de titel van dit stukje vandaan. Want wij zijn hier een van de weinigen blanken. Soms kom je er nog een tegen in het Internetcafe of zo. heel af en toe op straat. Je bent dus een bezienswaardigheid, zeker als je in de bak van zo'n truck zit. Auto's toeteren, iedereen zwaait naar je en ze vinden het geweldig als je terugzwaait of hen groet. En dat doen we natuurlijk ook. We werden onderweg aangehouden door een politiecontrole. Officieel mag je namelijk niet in de open bak van de truck zitten. Maar de politieagent was 's morgens ook bij de demonstratie (begeleiding) en had ons gezien. Vroeg of we hem ook op de foto hadden, etc. Lekker met hem meegeklets en verteld waar we heen gingen (nieuwbouw CRC) en ja hoor we mochten door....
Ter afsluiting en om het slagen van Eva (sportmassage) en de verjaardag van Tom te vieren nog even wat gegeten in de stad. Emma en Miranda zijn nu weer in CRC, dus zijn we weer met z'n vieren. Woensdag, donderdag en vrijdag ga ik op Safari. Carlo en Christiaan: ik probeer morgen de schoolbankjes te regelen (dat ze gemaakt worden) en we gaan morgen ook rugzakjes kopen voor 3 kinderen die er geen hebben. Angelique: breng morgen het geld voor het papproject bij St Patricks en ga waarschijnlijk met Millicent op pad voor Andrew en maureen. Wordt vervolgd...
Groet, DIna
Zaterdag gingen we naar de bijeenkomst ivm de nationale 'Day of the African child'. We zouden om 9 uur weg. Dus wij stonden klaar.....Toen kregen ze ineens weer karateles???? Vervolgens bleek toch dat het om half 10 begon (en dat was het inmiddels al), dus hurry, hurry, weer omkleden....ook de kleintjes (die achteraf helemaal niet meegingen en dus dachten dat ze een uitje hadden en vervolgens huilend achterbleven).....Lekker geregeld. Met 14 kinderen in hun mooiste jurken (soort bruidsmeisjesjurken) en jongens in pakken in de truck van Naftali naar de ingang van de sloppenwijk. Vandaar vertrok een soort demonstratie met als doel aandacht te vragen voor de rechten van kinderen. Er waren nog 5 kinderhuizen aanwezig. Leuk om bekenden te zien (van Macheo onder anderen) en zo gingen we op weg. We (Marije en ik) waren toch wel onder de indruk van het feit dat we hier nu liepen in Afrika met zo'n goede reden. Er werden flyers uitgedeeld waarop stond waar ze kindermishandeling, handel, etc moesten melden. etc. Erg goed. Ik was onder de indruk.
We gingen zo'n beetje de stad door en aan het eind mochten de straatkinderen die ons gevolgd waren mee naar CRC en kregen daar brood en limonade zoveel ze lustten...en dat was nogal wat.
's middags zijn we hout en prikkeldraad gaan kopen voor om het nieuwe land. Met de truck. En daar komt ook de titel van dit stukje vandaan. Want wij zijn hier een van de weinigen blanken. Soms kom je er nog een tegen in het Internetcafe of zo. heel af en toe op straat. Je bent dus een bezienswaardigheid, zeker als je in de bak van zo'n truck zit. Auto's toeteren, iedereen zwaait naar je en ze vinden het geweldig als je terugzwaait of hen groet. En dat doen we natuurlijk ook. We werden onderweg aangehouden door een politiecontrole. Officieel mag je namelijk niet in de open bak van de truck zitten. Maar de politieagent was 's morgens ook bij de demonstratie (begeleiding) en had ons gezien. Vroeg of we hem ook op de foto hadden, etc. Lekker met hem meegeklets en verteld waar we heen gingen (nieuwbouw CRC) en ja hoor we mochten door....
Ter afsluiting en om het slagen van Eva (sportmassage) en de verjaardag van Tom te vieren nog even wat gegeten in de stad. Emma en Miranda zijn nu weer in CRC, dus zijn we weer met z'n vieren. Woensdag, donderdag en vrijdag ga ik op Safari. Carlo en Christiaan: ik probeer morgen de schoolbankjes te regelen (dat ze gemaakt worden) en we gaan morgen ook rugzakjes kopen voor 3 kinderen die er geen hebben. Angelique: breng morgen het geld voor het papproject bij St Patricks en ga waarschijnlijk met Millicent op pad voor Andrew en maureen. Wordt vervolgd...
Groet, DIna
-
17 Juni 2007 - 09:44
Bas:
ongelofelijk dat dit mijn vrouw is bij al die donkere mannen. En niet bang... Groetjes,
Je lieve man -
17 Juni 2007 - 12:48
Angelique:
Hoi Dina,
Prachtig die verhalen van jou!! Volg ze met genoegen. Wanneer vertrek jij weer uit het CRC?? Ivm de betaling van het papprogramma voor juli
Groetjes
Lique -
17 Juni 2007 - 18:24
Ria:
Geniet van je verhalen, mischien geeft het wel een bepaalde kik, juist het zaken doen voor zo'n goed doel.Mooie foto's weer, vooral met die ineen geslagen handen.Alvast veel plezier tijdens je safari woensdag en de verdere dagen.
Maar er moeten voor die tijd vast nog weleens schoenen gepoetst worden.
Baai
-
17 Juni 2007 - 20:48
Marieke:
Hoi Dina,
Goed geregeld met die nieuwe grond voor het CRC! Het duurt even... maar dan heb je ook wat!!! Heel herkenbaar.
Alvast veel plezier gewenst tijdens je safari.
Groetjes Marieke -
18 Juni 2007 - 07:14
Martie :
Geweldig al je verhalen , ik geniet ervan.
groetjes Martie -
18 Juni 2007 - 09:54
Bas:
dina van ,t hoog geen politie om kopen denk er aan groetjes ik zelf bas -
18 Juni 2007 - 10:53
Eva:
Jaja let op hoor want je word strak in de gaten gehouden!!!
Papa was erg blij met je vaderdag cadeautje! En ik erg blij met mn diploma!!
ciao
Eva -
22 Juni 2007 - 11:50
Janske Bouman:
Wat lijkt het me heerlijk om dit allemaal te kunnen doen, het moet je denk ik veel voldoening geven.Wens je nog een fijne tijd toe. Groetjes Janske Bouman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
