Rijker terugkeren naar rijkdom...

Afscheid... Door de komst van de journalist en het plaatsen van de foto's schoot het afscheid van de kinderen er wel een beetje bij in. De kleintjes sliepen al. Maar achteraf vond ik het niet zo erg, want het afscheid van de grotere kinderen, kostte me al moeite genoeg. Ik had voor iedereen een witte zakdoek gekocht en de thuis op transferpapier uitgeprinte namen en Disneyfiguren erop gestreken. Ik heb ze aan de oudsten uitgedeeld en bij degenen die al sliepen op hun kussen gelegd. Ik kreeg een smsje van Marije dat ze het erg leuk vonden. Het is lastig om afscheid te nemen van 28 kinderen die je in je hart gesloten hebt. Voor hen is het anders, zijn wij voorbijgangers, waar ze zich niet echt aan hechten. An sich is dat een probleem (het niet kunnen hechten) voor hun emotionele ontwikkeling, maar aan de andere kant een kwestie van overleven. Je moet er ook niet aan denken dat ze na ieder vertrek van vrijwilligers nog een week lopen te treuren. Daarna heb ik nog snel wat gegeten en toen begon de afscheidsceremonie voor Emma, Marije (en Suzanne haar zus) en mij. Naftali en Nelson spraken woorden van waardering en gaven aan dat CRC voor ons altijd ' home' zou zijn. Dus kom je nog eens terug, ga dan niet in een hotel, maar kom naar CRC! Vervolgens hadden wij nog de gelegenheid om wat te zeggen. Ik heb aansluitend op Marije mijn respect uitgesproken voor het werk dat zij daar doen, dat mijn verblijf me alles gebracht heeft wat ik ervan verwachtte en meer dan dat. Wat mij betreft heb ik er in Kenia 2 vrienden voor het leven bijgekregen. En dat ik hoop hen vanuit Nederland nog support te kunnen geven, in welke vorm dan ook. En... het kan even duren, maar als het aan mij ligt, kom ik terug (met Bas)! Vervolgens kregen we allemaal een certificaat van waardering en een prachtig in leer uitgevoerd krukje. Ik een exemplaar met de kaart van Afrika erop. Erg leuk. Er was ook nog een brief van Juliana/de kinderen. De volgende ochtend ging de wekker om 4 uur (3!uur Nederlandse tijd). Mijn vlucht ging pas om 11.10 uur, maar Corina die een paar dagen in CRC was moest om 7.30 uur in Nairobi zijn om vervolgens met de bus richting Dar es Salaam, Tanzania te vertrekken. Op het vliegveld was er dus eerst nog tijd voor thee/chocolademelk voor George, Nelson en mij. En dan is het afscheidsmoment echt daar en sluit ik aan in de rij wachtenden om in te checken. Ik kon gelukkig naar een aparte balie, omdat ik al via Internet ingecheckt had. Ik hoefde alleen nog een boardingpass te hebben, mijn stoel was al gereserveerd. Ze letten gelukkig niet echt op het aantal kilo's, want mijn koffer was wel te zwaar en ook mijn handbagage ging de 12 kg te boven. dat krijg je met zoveel souvenirs, waar op het laatst dan ook nog een krukje aan toegevoegd wordt. Ik had ruim de tijd op het vliegveld en heb dus lekker een poosje zitten lezen. Ik had 3 boeken mee op reis, maar heb nauwelijks 20 blz. gelezen.... Ik zat in het vliegtuig gelukkig alleen en helemaal achterin. Die 8 uur had ik ook hard nodig om de overschakeling te maken, te verwerken, los te laten en me ook weer te verheugen op het weerzien met mijn gezin, familie en vrienden. Ik had Nelson en naftali beloofd dat ik als 'echte' Keniaanse terug zou keren naar Nederland en heb me dus op het vliegveld snel omgekleed tot Big mama... Wat een verrassing op het vliegveld. Een heel ontvangstcomite met spandoek (dat ik niet wilde en dat dus volgens de tekst geen spandoek was), rozen en heel veel knuffels en lieve woorden. Daarna naar huis waar ik wel erg welkom leek te zijn, gezien de boog, bloemen, etc. etc. Ik moet vaker weg gaan... Thuis hing een mooie hangmat op me te wachten, stonden de champagne en hapjes klaar en nog meer lieve mensen. Er zijn nauwelijks woorden voor te vinden. Ik ging naar Kenia en kwam er rijker vandaan...om terug te keren naar de rijkdom van een geweldige kring van gezin, familie en vrienden/collega's. Samenvattend kan ik zeggen dat ik een wereldtijd gehad heb in een land waar mensen nog alle tijd van de wereld hebben... Mijn tijd is goed besteed. ik heb er geen minuut spijt van gehad. Bas, Tom&Ralf, Eva&Dignus, Mam, dank je wel dat jullie me deze tijd en ruimte gegeven hebben. Iedereen die mij support gegeven heeft, nogmaals dank je wel!

Asanti sana,
Dina, weer met beide benen op de grond...

PS Het rekeningnummer van CRC blijft voorlopig nog open staan. Binnenkort ga ik weer kaarten maken, want het nieuwe huis moet af om te voorkomen dat kinderen in nood geweigerd moeten worden vanwege ruimtegebrek... Wil je mijn (meer dan 1000 foto's zien? Of die 4 uur film? Laat het me even weten. En had je ook altijd al eens zoiets willen doen? Wat houd je tegen? Gewoon doen!