At home?!

Beste mensen,

Het vliegtuig waarmee ik naar Nederland teruggekeerd ben is geland. Ikzelf heb hier nog even wat meer tijd voor nodig. Aan de ene kant ben je blij om weer hier te zijn en aan de andere kant sta je nog met 1 been in Kenia. En je gedachten en aandacht pendelen heen en weer. In zo'n korte tijd heb je zoveel gedaan en indrukken opgedaan, dat je even tijd nodig hebt om dat allemaal te verwerken en te laten bezinken.

Ik kan wel zeggen dat ik ondanks de trieste omstandigheden waarin Naftali verkeert op dit moment, een hele goede tijd gehad heb. Juist daardoor heb ik veel gedaan en waren de gesprekken met hem en de andere bestuursleden heel intensief. Ik heb in korte tijd weer veel nieuwe mensen leren kennen. Opgetrokken met een heel betrokken vrijwilliger (bedankt Carolien! Je bent een topper) en altijd was er wel een gespreksonderwerp of actie die een basis bood voor gesprekken of handelen. Het was leuk om de verbazing te zien van de jongens die aan het schilderen waren in Naftali's huis: die blanke big mama:-) kan ook schilderen... Of met de broer van Naftali praten over de koeien, melkgifte, voer en afkalven. Zijn mond viel nog net niet open. Datzelfde gold overigens voor Naftali toen ik tegen hem zei dat hij wat aan de 'nails' (wist ff niet het woord voor hoeven) van zijn koeien moest doen; bekappen dus. Hij vertelde dat daar speciaal gereedschap voor was. Hoe die tang heette in het Engels wist ik natuurlijk niet, maar met handen en voeten kon ik wel duidelijk maken dat ik dit vroeger vaak genoeg gedaan heb. Really?
Een neef van Naftali heeft tot voor kort bij de Wereldbank gewerkt. Hij werkt nu in Zuid Afrika. Was jaren geleden in Nederland geweest (3 mnd). Noemde de Rabobank ook.... Inkoppertje natuurlijk en vervolgens gesprekstof genoeg over bankieren, internetbankieren, etc. Leuke gesprekken met vriendelijke mensen, die soms ook weer zo heerlijk behoudend zijn in hun ideeen. Sommige van de mijne zullen best shocking geweest zijn voor hen, maar er was altijd respect en ruimte voor acceptatie van cultuurverschillen.

Naftali gaat redelijk goed. Heb hem zondag nog gebeld. Helaas was de verbinding slecht. Hij is nog steeds bij zijn zus, maar gaat wel iedere dag naar zijn huis. Maar de realiteit is shocking voor hem en hij moet zijn weg vinden in hoe nu verder. Ik heb daar een stukje bij kunnen helpen en zal dat blijven doen waar ik kan. Gelukkig heeft hij een aantal vrienden en familieleden die hem hierbij ook kunnen helpen.

Ik had in totaal 165 euro aan donaties meegekregen. Hiervoor is het volgende gedaan:
- Nieuwe tandenborstels + tandpasta voor alle kinderen 630 ksh
- Cakejes + limonade voor alle kinderen van Umoja Wetu project 821 ksh
- uitstapje met de kinderen naar Giraffe Centre Nairobi 9765 ksh
- 6 paar sokken en 1 sweater (uniform) voor de kinderen 1581 ksh
- 4 houten bankjes voor buiten 2800 ksh
- bananen voor de kinderen van KOP
- Dan resteert er nog ongeveer 4000 ksh waarvoor Carolien de komende week zwemkleding zal kopen en sportkleding om karate lessen te kunnen volgen, tot het moment dat er karateuniformen zijn.

Goed besteed lijkt mij dus! Ad&Fietje, Jannie, Suzanne, Leon, Danielle, Anita en Lyane: super bedankt.

Voor het geld dat Basisschool De Morgenster in Geldermalsen gedoneerd heeft zijn 20 kledingboxen gekocht en schoolboeken aangeschaft, zodat de kinderen thuis huiswerk kunnen maken. Toen de oudsten de dozen met passers en geodriehoeken zagen, zag je hun gezicht oplichten: zoiets hebben ze immers nooit voor zichzelf gehad.
Aan deze zaken is ongeveer 225 euro besteed. Het restant bedrag zal besteed worden aan (maandelijkse) zwemlessen en wekelijkse karatelessen. Die zijn goed voor lichamelijke ontwikkeling, ontspanning en het aanleren van discipline. De kinderen zullen er zeker blij mee zijn. Ik zou hun allereerste zwemles wel willen zien, want de meesten hebben natuurlijk nog nooit een zwembad gezien. Waarschijnlijk uberhaupt nooit iemand zien zwemmen...

Vrijdagavond zou er een klein afscheidsfeestje zijn. Het werd toch iets groter, want de familie van Naftali was er, mijn vriend George de taxichauffeur, John de accountant, Waithaka, de caretaker van Umoja, Fideris, verpleegkundige van KOP (zorgt nu tijdelijk voor Rita, jongste dochter van Naftali) en natuurlijk Teresa en Naftali. Boardmember George was helaas verhinderd. Ik heb een prachtig Keniaans 'vriendenboekje' gekregen waar alle volwassenen en de kinderen iets in geschreven/getekend hadden. Verder nog allerlei cadeautjes, varierend van een Keniaanse blouse, armband tot een cadeautje dat ik pas in het vliegtuig open mocht maken.

Vervolgens hebben we met elkaar gegeten. Kortom een avond vol warmte, het was letterlijk ook bloedheet met zoveel mensen in huis met alles potdicht voor de muskieten, en goede woorden/wensen.
En ook: wanneer kom je terug om die dingen te doen die we nu niet hebben kunnen doen???

Vervolgens met Naftali meegelopen naar zijn (tijdelijke) huis. Met onze nachtwacht David, een superaardige man, voor de veiligheid op de hielen. De laatste dingen uitgesproken die gezegd moesten worden en toen Kwaheri. Het was goed om hier te zijn!