Te veel om te vertellen...just an impression..
Door: Dina
Blijf op de hoogte en volg Dina
07 Maart 2011 | Kenia, Thika
Jambo mzungu's
Snel even een berichtje getikt op zondagavond. Het lijkt een eeuw geleden dat ik het vorige bericht getikt heb. 4 van de 9 dagen zijn al weer om… en ik wil/moet nog zoveel doen.
Naftali gaat goed vooruit. Iedere dag zie je dat zijn armen en handen verder herstellen. En het gekke is dat de huid eerst roze is en vervolgens komen er allemaal zwarte spikkels, die vervolgens aaneensluiten tot zwarte huid. Wij zeggen al voor de grap dat ze hem nu ook zullen naroepen op straat …Mzungu, mzungu, (blanke), dan weet hij ook hoe dat voelt:)
Gelukkig kunnen we er dus ook weer lachen.
Vandaag heeft Naftali ook voor het eerst weer zelf kunnen eten. Vanmorgen moest ik hem nog helpen met zijn brood en thee. Is ook wel weer apart, maar ook daar lachen we maar om: ‘Who could ever imagine that I would have to feed you…’
Daarnaast zijn er natuurlijk serieuze momenten als het gaat om de gevolgen van deze situatie en bijv. de impact op zijn kinderen. Ik heb lekker luxe voor iedere dag George de taxichauffeur geregeld. Die pikt me om half 7/ kwart voor 7 ‘s morgens op. Mzungu-tijd noemt hij dat, dus niet een half uur later.
Vrijdag zijn we naar Umoja geweest. Umoja Wetu is een project dat door een Nederlandse stichting gefinancierd wordt en onder de paraplu van de NGO van Shade valt. We hebben de kinderen getracteerd op aanmaaklimonade en cakejes. Ze hebben er van genoten.
Zaterdag zijn we naar het Giraffe Centre geweest. Matatu gehuurd, lunch mee. De kinderen hebben genoten. Ik heb verder van het geld dat diverse mensen mij gegeven hebben sokken gekocht voor de kinderen (bij hun uniform, nu lopen ze de blaren op hun voeten), en een sweater (ze hebben het veel eerder koud dan wij. Zij lopen in dikke truien en jassen terwijl wij in ons hemdje lopen.)
Vandaag twee keer naar het ziekenhuis geweest. Vanmorgen alleen en om 5 uur met Carolien en 2 van de grotere kinderen. Dan zit er zo’n 15 man. ’s Morgens kun je tenminste praten dus dat is beter. Vanochtend onze kamer ‘gecleand’, want we kregen bezoekers. Een bus vol scholieren van een drietal secondary schools hier in de omgeving. Ik had samen met bestuurslid George nu dus een officiële bestuurstaak te vervullen:-), namelijk de gasten ontvangen. Heb inmiddels wel weer wat woordjes Swahili opgevangen dus heb ik ze aan het eind maar een safari djembe (geen idee hoe je het schrijft) gewenst. Dan moeten ze wel lachen.
Ze brachten heel veel spullen voor ons mee en hebben ook nog een bedrag gesponsord. Dat is een goede zaak, want dat betekent dat dit project niet alleen in Nederland gedragen wordt.
Vervolgens hebben George en ik een lijst gemaakt van hetgeen ze op de scholen ingezameld hebben. 51 rollen toiletpapier, 129 stukken zeep, 6 doosjes schoenpoets, etc, etc. Het is hard werken hier,
Daarna nog het een en ander met Teresa en George besproken en geregeld en vervolgens weer lopend, met de motorbike en matatu naar town. Na het pinnen bij Barclays, waarbij een van de twee passen geweigerd werd (heel fijn), met de tuktuk naar het ziekenhuis.
Nu even wat administratie en berichtjes tikken en dan naar bed. Het is al weer kwart over 9.
Vanmorgen na bezoek Naftali naar het huis van George (taxidriver)geweest. Zijn vrouw ontmoet, slappe koffie gedronken, maar zo gastvrij onthaald. Toen naar KOP/HCC in Kiandutu slums geweest met Teresa. Ik moet zeggen dat dit een emotioneel weerzien was. Er liggen veel goede herinneringen en nu moet je dit loslaten. Carlo en Christiaan, jullie tafels en kasten staan er nog steeds goed bij. Veel kinderen hebben er les gehad. Leuk om te zien. (Sacha: ook de tafel Remembering... was er nog, hetgeen mij zeer emotioneerde, maar fijn om te zien). Teruggelopen naar de stad. Teresa kent daar zoveel mensen, dus dat duurt even. En inkopen doen. O.a. de schoolboeken die de Morgenster in GDM gesponsord heeft.
Vanmorgen het goede nieuwd gehoord dat Naftali woensdag naar huis mag. Werk aan de winkel dus. Busy, busy as always.
Hartelijke groet uit een warm en zonnig Kenya. Ik krijg al een lekker kleurtje!
Snel even een berichtje getikt op zondagavond. Het lijkt een eeuw geleden dat ik het vorige bericht getikt heb. 4 van de 9 dagen zijn al weer om… en ik wil/moet nog zoveel doen.
Naftali gaat goed vooruit. Iedere dag zie je dat zijn armen en handen verder herstellen. En het gekke is dat de huid eerst roze is en vervolgens komen er allemaal zwarte spikkels, die vervolgens aaneensluiten tot zwarte huid. Wij zeggen al voor de grap dat ze hem nu ook zullen naroepen op straat …Mzungu, mzungu, (blanke), dan weet hij ook hoe dat voelt:)
Gelukkig kunnen we er dus ook weer lachen.
Vandaag heeft Naftali ook voor het eerst weer zelf kunnen eten. Vanmorgen moest ik hem nog helpen met zijn brood en thee. Is ook wel weer apart, maar ook daar lachen we maar om: ‘Who could ever imagine that I would have to feed you…’
Daarnaast zijn er natuurlijk serieuze momenten als het gaat om de gevolgen van deze situatie en bijv. de impact op zijn kinderen. Ik heb lekker luxe voor iedere dag George de taxichauffeur geregeld. Die pikt me om half 7/ kwart voor 7 ‘s morgens op. Mzungu-tijd noemt hij dat, dus niet een half uur later.
Vrijdag zijn we naar Umoja geweest. Umoja Wetu is een project dat door een Nederlandse stichting gefinancierd wordt en onder de paraplu van de NGO van Shade valt. We hebben de kinderen getracteerd op aanmaaklimonade en cakejes. Ze hebben er van genoten.
Zaterdag zijn we naar het Giraffe Centre geweest. Matatu gehuurd, lunch mee. De kinderen hebben genoten. Ik heb verder van het geld dat diverse mensen mij gegeven hebben sokken gekocht voor de kinderen (bij hun uniform, nu lopen ze de blaren op hun voeten), en een sweater (ze hebben het veel eerder koud dan wij. Zij lopen in dikke truien en jassen terwijl wij in ons hemdje lopen.)
Vandaag twee keer naar het ziekenhuis geweest. Vanmorgen alleen en om 5 uur met Carolien en 2 van de grotere kinderen. Dan zit er zo’n 15 man. ’s Morgens kun je tenminste praten dus dat is beter. Vanochtend onze kamer ‘gecleand’, want we kregen bezoekers. Een bus vol scholieren van een drietal secondary schools hier in de omgeving. Ik had samen met bestuurslid George nu dus een officiële bestuurstaak te vervullen:-), namelijk de gasten ontvangen. Heb inmiddels wel weer wat woordjes Swahili opgevangen dus heb ik ze aan het eind maar een safari djembe (geen idee hoe je het schrijft) gewenst. Dan moeten ze wel lachen.
Ze brachten heel veel spullen voor ons mee en hebben ook nog een bedrag gesponsord. Dat is een goede zaak, want dat betekent dat dit project niet alleen in Nederland gedragen wordt.
Vervolgens hebben George en ik een lijst gemaakt van hetgeen ze op de scholen ingezameld hebben. 51 rollen toiletpapier, 129 stukken zeep, 6 doosjes schoenpoets, etc, etc. Het is hard werken hier,
Daarna nog het een en ander met Teresa en George besproken en geregeld en vervolgens weer lopend, met de motorbike en matatu naar town. Na het pinnen bij Barclays, waarbij een van de twee passen geweigerd werd (heel fijn), met de tuktuk naar het ziekenhuis.
Nu even wat administratie en berichtjes tikken en dan naar bed. Het is al weer kwart over 9.
Vanmorgen na bezoek Naftali naar het huis van George (taxidriver)geweest. Zijn vrouw ontmoet, slappe koffie gedronken, maar zo gastvrij onthaald. Toen naar KOP/HCC in Kiandutu slums geweest met Teresa. Ik moet zeggen dat dit een emotioneel weerzien was. Er liggen veel goede herinneringen en nu moet je dit loslaten. Carlo en Christiaan, jullie tafels en kasten staan er nog steeds goed bij. Veel kinderen hebben er les gehad. Leuk om te zien. (Sacha: ook de tafel Remembering... was er nog, hetgeen mij zeer emotioneerde, maar fijn om te zien). Teruggelopen naar de stad. Teresa kent daar zoveel mensen, dus dat duurt even. En inkopen doen. O.a. de schoolboeken die de Morgenster in GDM gesponsord heeft.
Vanmorgen het goede nieuwd gehoord dat Naftali woensdag naar huis mag. Werk aan de winkel dus. Busy, busy as always.
Hartelijke groet uit een warm en zonnig Kenya. Ik krijg al een lekker kleurtje!
-
07 Maart 2011 - 09:59
Riena&Carl:
Jij bent goed bezig! Fijn dat het goed gaat met Naftali , hij woensdag naar huis mag, dat jij daar dan nog bent...
Carlo en Christiaan komen eind van de week hier logeren.
Dikke kus!!! -
07 Maart 2011 - 14:11
Marieke:
Hoi Dina,
Wat fijn dat je geniet en weer veel goeds kan doen daar!
Ik ben geschrokken van het nieuws van Naftali. Wil je hem de groeten doen en zeggen dat ik hoop dat hij snel opknapt!
Fijne laatste Kenia dagen.
Groetjes Marieke -
07 Maart 2011 - 17:42
Sacha:
Lieve Dina,
gelukkig raken we niet alles kwijt! -
07 Maart 2011 - 19:21
Gerdi:
Als ik je verslagen lees, is 10 dagen echt veel te kort voor je om alles te doen wat je wil doen. Wanneer ga je weer?
Veel succes met de 2e helft van je reis. Ik lees met veel plezier (en soms afschuw) je verhalen.
Groeten Gerdi -
09 Maart 2011 - 18:11
Erika En Theo:
Jammer dat je er maar zo kort bent. Ik snap niet waar je tijd nog vandaan haalt om steeds weer iets te schrijven.
Succes en groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
