National Museum, Nairobbery en meer drukte...
Blijf op de hoogte en volg Dina
04 November 2013 | Kenia, Kiganjo
Habari?
Het is nu maandagmorgen, de derde dag in Kenia. Wow, al weer zoveel gedaan en beleefd… Ik weet nu al niet meer waar ik moet beginnen. Gelukkig kan ik dit berichtje voordat ik naar het internet café ga al tikken op een van de laptops die beschikbaar zijn gesteld. Deze blijft in Shade. Helaas heb ik er maar 3 van de 5 (dank aan alle gevers!) mee kunnen nemen. De andere twee volgen in januari.
De vlucht verliep voorspoedig. En in het vliegtuig kregen we goede info hoe een en ander op het vliegveld zou verlopen. Afgelopen zomer was er namelijk een grote brand in de aankomsthal. We moesten dus met de trap het vliegtuig uit (lekker met die zware handbagage) en gingen toen met een bus met de in een aankomsthal getransformeerde parkeergarage. Gelukkig had ik al redelijk snel mijn bagage. Er was een lange wachtrij voor het visumloket, maar toen ging er een extra balie open en ben ik lekker in die korte rij aangeschoven. Naftali, Rita en Small Joyce stonden me al op te wachten. In Shade nog even thee gedronken en toen naar bed, nadat ik het grootste deel van mijn bagage toch maar even gesorteerd had.
De volgende morgen heb ik dat afgemaakt. Om 7 uur was ik beneden om te helpen met de voorbereidingen voor ons dagje uit naar het National Museum en het Snake Park in Nairobi.
De planning was vertrek om 9 uur…. En we vertrokken om 9.15 uur met zo’n 35 man. Een prestatie! De kinderen genoten van de rit naar Nairobi.
In het museum kregen we na nogal even wachten toch onze gratis gids (ik had gereserveerd via Internet, maar mijn 2! Berichten waren natuurlijk niet doorgekomen). We hadden een leuke gids die de kinderen er goed bij betrok. Leuk!
We waren echter bijna bij de uitgang toen ik opmerkte dat we het gedeelte over de evolutie en de in Kenia opgegraven zeer oude skeletten van oermensen gemist hadden. De gids had dat voor de kinderen bewust gedaan zei ze, maar dit voor mij zeer interessante deel wilde ik toch wel graag zien. Gelukkig was dat geen probleem en de gids ging graag terug met een groepje volwassenen.
Daarna hadden we een heerlijke lunch, voorbereid door Julie en de anderen. Het is zo grappig om te zien dat er kinderen bij zijn die de beker van de yogi met de hand uitlikken.
Daarna hadden we wel een heel vervelend akkefietje, dat gelukkig goed afliep, maar wel veel tijd kostte en wel een beetje een domper legde ook voor de kinderen. Ik had het idee dat ik er zelf het minst last van had. We zaten in een groep op het gras te eten, en omdat ik net met mijn hoofd op mijn rugzak had gelegen stond die op een gegeven moment achter me. Er zaten daar ook nog anderen van onze groep.
Naar gebleken is zijn die op een gegeven moment ergens anders gaan zitten en stond mijn rugzak dus in de buitencirkel op een halve meter afstand.
Op een gegeven moment komt Florence dichter bij ons zitten met de kinderen. Ze moesten naar voren van de beveiliging want er was iets gaande op de parkeerplaats.
Net op dat moment kwam de chauffeur van onze bus me vertellen dat mijn rugzak daar stond. Hij was wezen kijken wat er gaande was. Daar bleek een plek achter de muur van een gebouw te zijn waar 4 mensen op de grond zaten die kennelijk opgepakt waren door de beveiliging en politie met naar keniaans gebruik indrukwekkende bewapening.
Een van de dames had ik inderdaad langs zien lopen toen ze achter ons op het grasveld gingen zitten. Een taxichauffeur had gezien dat zij opgestaan waren en mijn rugzak even meepakten en toen naar een gereedstaande auto liepen. Hij was snel naar de beveiliging gelopen die meteen de poorten gesloten hadden. De bende was opgepakt en het bleek dat zij de afgelopen periode al vaker zaken hadden gestolen. Ik moest komen en mijn rugzak identificeren. En ja alles zat er nog in (gelukkig!).
Vervolgens ging ik met twee mensen van het museum en Florence naar het politiebureau voor een verklaring. Wat een amateurs…. Het duurde en het duurde … Mijn rugzak met inhoud zou ik achter moeten laten als bewijsstuk. Die kreeg ik maandag nadat de bende voor de rechter was gekomen dan terug. Dacht ik niet. Uiteindelijk heb ik wel mijn rugzak met zonnebril en wat makeup dingen, etc. daar gelaten (die zie ik nooit meer terug?) als compromis. Het is natuurlijk wel belangrijk dat die gasten vastgezet kunnen worden. Maar niet door mijn camera, portemonnee, infomappen en telefoon daar achter te laten. Die heb ik dus mooi meegenomen.
De kinderen (en volwassenen) waren blij ons weer te zien. Het was voor hen toch wel heel spannend geweest.
Toch was het al met al een mooie dag. De kinderen en volwassenen hadden echt genoten van het snakepark ’s middags. Alle sponsoren: Het was het echt waard! dank jullie wel!
De volgende dag was weer een drukke, maar leuke dag. Met Naftali, Rita en Sarah naar de kerk, daarna naar de supermarkt om een nieuwe rugzak en wat andere dingetjes te kopen en daarna naar het nieuwe hardware zaakje van Naftali en Teresia. Vervolgens in Shade mijn cadeautjes aan de kinderen gegeven. Wat waren ze daar blij mee!
De bloembollen vonden ze maar rare dingen. Zijn dit uien? Nee
’s Avonds met de oudste meiden een soort van Idols gekeken. Leuk! Wij ook jureren.
Een leuke dag.
Inmiddels is het schema voor de invulling van de rest van de week gemaakt. Maar daarover later meer. Vanmorgen met de kinderen naar school gelopen en via een omweg weer terug. Heerlijk. Helaas is het wel begonnen met regenen, dus de modder zal snel toenemen verwacht ik, maar nu nog goed te doen. Zo even naar de stad, maar eerst met Julie wat zaken doornemen. Vanmiddag (voor vrijwilliger Thijs) voedselpakketten naar de slums brengen. We hebben ook veel kleding om mee te nemen. Morgen met Teresa en Julie naar Kiandutu slums. Een druk programma.
En nee, ik verveel me niet:-)
Wordt vervolgd,
Dina
Het is nu maandagmorgen, de derde dag in Kenia. Wow, al weer zoveel gedaan en beleefd… Ik weet nu al niet meer waar ik moet beginnen. Gelukkig kan ik dit berichtje voordat ik naar het internet café ga al tikken op een van de laptops die beschikbaar zijn gesteld. Deze blijft in Shade. Helaas heb ik er maar 3 van de 5 (dank aan alle gevers!) mee kunnen nemen. De andere twee volgen in januari.
De vlucht verliep voorspoedig. En in het vliegtuig kregen we goede info hoe een en ander op het vliegveld zou verlopen. Afgelopen zomer was er namelijk een grote brand in de aankomsthal. We moesten dus met de trap het vliegtuig uit (lekker met die zware handbagage) en gingen toen met een bus met de in een aankomsthal getransformeerde parkeergarage. Gelukkig had ik al redelijk snel mijn bagage. Er was een lange wachtrij voor het visumloket, maar toen ging er een extra balie open en ben ik lekker in die korte rij aangeschoven. Naftali, Rita en Small Joyce stonden me al op te wachten. In Shade nog even thee gedronken en toen naar bed, nadat ik het grootste deel van mijn bagage toch maar even gesorteerd had.
De volgende morgen heb ik dat afgemaakt. Om 7 uur was ik beneden om te helpen met de voorbereidingen voor ons dagje uit naar het National Museum en het Snake Park in Nairobi.
De planning was vertrek om 9 uur…. En we vertrokken om 9.15 uur met zo’n 35 man. Een prestatie! De kinderen genoten van de rit naar Nairobi.
In het museum kregen we na nogal even wachten toch onze gratis gids (ik had gereserveerd via Internet, maar mijn 2! Berichten waren natuurlijk niet doorgekomen). We hadden een leuke gids die de kinderen er goed bij betrok. Leuk!
We waren echter bijna bij de uitgang toen ik opmerkte dat we het gedeelte over de evolutie en de in Kenia opgegraven zeer oude skeletten van oermensen gemist hadden. De gids had dat voor de kinderen bewust gedaan zei ze, maar dit voor mij zeer interessante deel wilde ik toch wel graag zien. Gelukkig was dat geen probleem en de gids ging graag terug met een groepje volwassenen.
Daarna hadden we een heerlijke lunch, voorbereid door Julie en de anderen. Het is zo grappig om te zien dat er kinderen bij zijn die de beker van de yogi met de hand uitlikken.
Daarna hadden we wel een heel vervelend akkefietje, dat gelukkig goed afliep, maar wel veel tijd kostte en wel een beetje een domper legde ook voor de kinderen. Ik had het idee dat ik er zelf het minst last van had. We zaten in een groep op het gras te eten, en omdat ik net met mijn hoofd op mijn rugzak had gelegen stond die op een gegeven moment achter me. Er zaten daar ook nog anderen van onze groep.
Naar gebleken is zijn die op een gegeven moment ergens anders gaan zitten en stond mijn rugzak dus in de buitencirkel op een halve meter afstand.
Op een gegeven moment komt Florence dichter bij ons zitten met de kinderen. Ze moesten naar voren van de beveiliging want er was iets gaande op de parkeerplaats.
Net op dat moment kwam de chauffeur van onze bus me vertellen dat mijn rugzak daar stond. Hij was wezen kijken wat er gaande was. Daar bleek een plek achter de muur van een gebouw te zijn waar 4 mensen op de grond zaten die kennelijk opgepakt waren door de beveiliging en politie met naar keniaans gebruik indrukwekkende bewapening.
Een van de dames had ik inderdaad langs zien lopen toen ze achter ons op het grasveld gingen zitten. Een taxichauffeur had gezien dat zij opgestaan waren en mijn rugzak even meepakten en toen naar een gereedstaande auto liepen. Hij was snel naar de beveiliging gelopen die meteen de poorten gesloten hadden. De bende was opgepakt en het bleek dat zij de afgelopen periode al vaker zaken hadden gestolen. Ik moest komen en mijn rugzak identificeren. En ja alles zat er nog in (gelukkig!).
Vervolgens ging ik met twee mensen van het museum en Florence naar het politiebureau voor een verklaring. Wat een amateurs…. Het duurde en het duurde … Mijn rugzak met inhoud zou ik achter moeten laten als bewijsstuk. Die kreeg ik maandag nadat de bende voor de rechter was gekomen dan terug. Dacht ik niet. Uiteindelijk heb ik wel mijn rugzak met zonnebril en wat makeup dingen, etc. daar gelaten (die zie ik nooit meer terug?) als compromis. Het is natuurlijk wel belangrijk dat die gasten vastgezet kunnen worden. Maar niet door mijn camera, portemonnee, infomappen en telefoon daar achter te laten. Die heb ik dus mooi meegenomen.
De kinderen (en volwassenen) waren blij ons weer te zien. Het was voor hen toch wel heel spannend geweest.
Toch was het al met al een mooie dag. De kinderen en volwassenen hadden echt genoten van het snakepark ’s middags. Alle sponsoren: Het was het echt waard! dank jullie wel!
De volgende dag was weer een drukke, maar leuke dag. Met Naftali, Rita en Sarah naar de kerk, daarna naar de supermarkt om een nieuwe rugzak en wat andere dingetjes te kopen en daarna naar het nieuwe hardware zaakje van Naftali en Teresia. Vervolgens in Shade mijn cadeautjes aan de kinderen gegeven. Wat waren ze daar blij mee!
De bloembollen vonden ze maar rare dingen. Zijn dit uien? Nee
’s Avonds met de oudste meiden een soort van Idols gekeken. Leuk! Wij ook jureren.
Een leuke dag.
Inmiddels is het schema voor de invulling van de rest van de week gemaakt. Maar daarover later meer. Vanmorgen met de kinderen naar school gelopen en via een omweg weer terug. Heerlijk. Helaas is het wel begonnen met regenen, dus de modder zal snel toenemen verwacht ik, maar nu nog goed te doen. Zo even naar de stad, maar eerst met Julie wat zaken doornemen. Vanmiddag (voor vrijwilliger Thijs) voedselpakketten naar de slums brengen. We hebben ook veel kleding om mee te nemen. Morgen met Teresa en Julie naar Kiandutu slums. Een druk programma.
En nee, ik verveel me niet:-)
Wordt vervolgd,
Dina
-
04 November 2013 - 11:35
Riena:
Goed verblijf! Take care;-) -
04 November 2013 - 12:18
Evelien:
Heerlijk om te lezen! en wat een heftig verhaal! ik hoop dat de rest van je reis minder turbulent verloopt. Doe iedereen een dikke knuffel van mij!
groetjes!
-
04 November 2013 - 13:13
Mark:
Veel plezier en 'keep up the good work'. -
04 November 2013 - 14:07
Janny Van Eck:
Een mens heeft blijkbaar nooit ogen genoeg. Zeker als er mensen zijn, die op zulke dingen als je rugzak uit zijn. Gelukkig is het met een betrekkelijke sisser afgelopen al is het altijd jammer van datgene dat je kwijt bent. Je kunt tenslotte je geld nuttiger besteden. -
04 November 2013 - 14:57
Sjanie Visscher:
Hoi,Dina.
Hier even iets uit Tricht, je hoort niets uit het dorpje, maar we weten dat je er nu weer bent in Tika, en dan ga ik toch weer even kijken, denken wel steeds aan wat je daar met iedereen doet ,en we konden helaas er niet bij zijn toen je kwam vertellen in Tricht, over hoe het er nu is ,want toen waren we met een groep uit de gemeente naar Roemenie hoe het daar is weten we zelf uit ervaring wat we daar aan gast vrijheid en liefde hebben ervaren,en wat een domper aan het begin van de reis, en ja ook dat is Kenia. We wilden je nog een donatie mee geven maar de tijd gaat zo snel, je bent er nu al.dit wekend is er een collecte voor jullie zal ik het daar bij doen? komt toch ook op de rekening allemaal het zelfde toch. of wil jij het meenemen als je in Januari weer gaat heb ik begrepen??We wensen je nog een goede tijd daar en hopen dat je kan doen wat je wilde doen want tijd is altijd te kort, Groet voor Naftali.en aan allen die we vorig jaar ontmoet hebben.
Warme,Groeten.
Sjanie en Ad Visscher. -
04 November 2013 - 19:15
Ria Gijssen:
Veel plezier, alweer het nodige mee gemaakt in korte tijd. -
06 November 2013 - 16:59
Erika:
Wat een verhaal weer zeg. Het is bij jou nooit saai en loopt gelukkig ook weer goed af. Zet hem op daar!!! -
13 November 2013 - 16:49
Charlotte:
Wauw wat heerlijk om te lezen en wat een avontuur weer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
