Thika, Nyeri, Nyahururu, Meru, Embu, Thika

Om 04.45 uur ging de wekker…pff best een beetje vroeg. Klokslag half 6 was ik klaar om te gaan en Naftali is Mzungu genoeg om ook op tijd te zijn. Spullen mee naar beneden en vertrek om kwart voor 6 en geen regen. Mooi!
Al vlot waren we in Nyeri, maar daar werden we eruit gepikt bij de verkeerscontrole. Als je dan geen gevarendriehoek in je auto hebt en een remlichtje doet het niet, dan heb je de keuze (of eigenlijk geen keuze): een politieagent stapt achter in en rijdt mee naar het bureau waar het bedrag zal worden vastgesteld en dat betekent of daar zo’n 100 eur betalen of 12 eur aan de politieagent. Corrupt zootje… Wel, weer een ervaring rijker.
Daarna op weg naar Nyahururu, waar een tante van Naftali woont, die we gaan bezoeken. Maar eerst gaan we naar Thomson Falls, watervallen die daar in de buurt zijn. Persoonlijk zou ik er geen 3 uur voor rijden, maar als je toch in de buurt bent is het leuk.
Vervolgens naar een hippopool in de buurt. Lekker om even te lopen daar en op een gegeven moment zagen we inderdaad aan de andere kant van het water de nijlpaarden. Vrij ver weg, maar dat vond ik niet echt erg, aangezien het best gevaarlijke dieren zijn. En er lopen daar geen oppassers, zoals in de dierentuin.

Daarna richting Tante Naftali, zoals ik haar maar noemde, want ik wist alleen dat het een zuster van zijn vader is. Of ze in de stad woonde of in een hutje op de hei, dat wist ik eigenlijk niet. We genoten van het uitzicht op Rift Valley. Zo mooi altijd. Vervolgens door de vallei en aan de andere kant weer omhoog. Daar regende het zo te zien al een hele tijd, want toen we op de onverharde wegen kwamen, waren die een grote modderpoel. Wij zouden daar echt niet kunnen rijden. De auto’s hebben daar heel wat te verduren. Op een gegeven moment stonden we dwars op de ‘weg’ en konden niet meer voor of achteruit. Dus in de stromende regen uit de auto, door de blub en kijken hoe dit aan te pakken. Met zo’n keniaans hakmes werd er een rand grond achter het achterwiel weggehaald en toen duwen en achteruit. Na een tweetal pogingen lukte het en konden we verder. Na nog een aantal uitdagingen en de weg vragen kwamen we om rond 4 uur bij Tante Naftali aan. Tante Naftali bleek tante Esther en een prachtig mens. Ze sprak goed engels, hetgeen al uitzonderlijk is voor mensen van haar leeftijd, maar wat een welkom. 70 jaar en ze rende op haar blote voeten voor de auto uit om ons het laatste stukje de weg te wijzen. En wat een humor. We hadden duidelijk een klik. Ze zou me wel Kikuyu leren. En natuurlijk moest ik de sjamba bekijken: de bonen, de sukuma wiki en de aardappelen. De koeien en de mais. De tractor werd beschreven voor Bas: een Massey Ferguson 375? Uit 1983. Toen ik ook nog vertelde dat ik kon melken, was het ijs helemaal gebroken. Tja, tis wel ruim 30 jaar geleden, maar dat mag de pret niet drukken. Ik deelde de slaapkamer met tante Esther. Zo lief. Ze staan hun eigen bed af aan jou, netjes opgemaakt, geen probleem. Verder zal ik de slaapkamer maar niet beschrijven, maar ik heb prima geslapen! Mijn handdoek en theedoek met NL printjes vielen in goede aarde. Die bewaarde ze voor de kerst (waarschijnlijk als tafelkleedje dan;-)
De volgende ochtend ontdooiden de twee kleindochters. Een van hen had nog nooit een blanke van dichtbij gezien, dus dat was even wennen. Toen ik mijn haar ging wassen buiten gingen ze er eens goed voor zitten. En ja, hun teennagels lakken, dat wilden ze wel. Leuk. Een lekker luchtje en ze waren verkocht.
Vervolgens hebben we in de ‘keuken’ rond het houtvuur, waar de pannenkoeken op gebakken werden ons ontbijt opgemaakt. En heerlijk gekletst. Voor mij was dit wel het hoogtepunt van het bezoek. Niet meer zoals ’s avonds als gasten alleen in de kamer eten, terwijl zij zelf in de keuken aten.
Ik was nu haar dochter. En ja, eindelijk eens iemand die mijn verschijning op zijn juiste waarde schatte: ik was nice and so strong. En zeker niet ouder dan 40. Kijk dat moeten we hebben Ik mocht haar wel.
Tante ging met ons mee naar Meru, want ook zij had de babyzoon van Naftali’s broer nog niet bezocht. Leuk. Zo iemand kun je wel als gezelschap hebben. Ik heb haar mijn parfum cadeau gedaan. Ze vond het zo lekker en tenslotte hadden we hotelkosten uitgespaard. Ik koop thuis wel weer nieuwe.
Aangezien we pas rond 4 uur in Meru aankwamen en we daar ook twee bezoeken af moesten leggen, besloten we om maar bij zus Mary in haar nieuwe huis te blijven slapen. Deze nacht dus met 3 dames op een kamer. Het leek wel een schoolkamp met deze 70 jarige erbij.
Alle verdere, dringende uitnodigingen hebben we afgeslagen, waardoor we om half 9 weer richting Thika vertrokken.
De kinderen waren blij me weer te zien en ik hen. ’s Middags hebben ze tekeningen gemaakt met de nieuwe stiften en kleurpotloden en ze genoten daar duidelijk van, een groepsfoto met de nieuwe paraplu’s en vervolgens de bloembollen gepoot. Een stokje erbij met verpakking. Hartstikke leuk. En nu maar hopen dat ze opkomen en gaan bloeien. Duimen.
Rond 4 uur richting Naftali en de geplande wandeling in de omgeving gemaakt. Vervolgens in Shade theegedronken, de bank gerepareerd met mijn meegenomen gebogen naald (werkt super) en met zijn allen tv gekeken. Alweer de laatste avond…
Debby had heerlijke spaghetti voor ons gemaakt. Mjammie.

Morgen op tijd op. Debby heeft aangeboden om voor me te wassen Inpakken, een lijst maken van wat hier blijft (anders heb ik in januari geen idee meer en neem ik nog alles dubbel mee) en nog wat financiële zaken regelen. Zoals de betaling van de uniformen en laatste kasten als die geleverd worden. Julie zal dat dan regelen. Nog even naar de stad en dan op tijd weer terug zijn in Shade. Ik moet immers tussen half 6 en 6 uur al vertrekken. Toch lekker deze extra dag die door mijn vluchtwijziging is toegevoegd. De uren tellen te vlug af nu.. heb nog aardig wat te doen. Maar ja, zeggen ze hier, je gaat alleen maar naar huis voor de ‘Christmas holidays’ en dan ben je weer terug. Yep, met mijn ‘kleine’ zusje.
Weggaan is lastig. Maar thuiskomen is ook weer fijn. Alleen lastig als je twee ‘thuizen’ hebt

Maar nu eerst slapen!
Tot mijn volgende bericht uit NL,

Mzungu Madam Dina