Hoe is het mogelijk.....?

Lieve mensen,

Wanneer ik dit bericht schrijf ben ik weer thuis in Nederland, nadat ik mijn 2e thuis in Kenia weer achter mij heb moeten laten. Nu echter met de gedachte dat ik snel weer terug ben. Fijn om weer thuis te zijn, te genieten van een ruimhartig warme douche, de hond, je gezin. En toch ook met een beetje weemoed, omdat ik nog niet klaar was met alles wat ik wilde doen, al denk ik dat dat me nooit zal lukken. Het is immers nooit af.
De laatste dag was wederom gevuld. De nieuwe kast voor de boeken en speelgoed is in gebruik genomen. De andere twee volgen (store). 's Morgens mijn spullen gesorteerd: wat laat ik in Kenia en wat neem ik mee... Weinig dus, al had ik wel het probleem dat 1 koffer volledig leeg was en 1 koffer maar een kleine hoeveelheid kleding bevatte. Gelukkig had Naftali nog een aantal manden die ik mee kon nemen voor de verkoop (zie later facebook). Toen zat er tenminste nog wat in. Samen met Debby nog wat kleding gewassen (zij de echt vuile was en ik het handwasje:-), zodat alles wat ik achterliet in ieder geval schoon is. In januari kan ik dan mooi heel veel spullen en kleding voor Shade meenemen. Rond het middaguur met de motorbike naar town. Inchecken, berichten plaatsen (wat naar later bleek niet gelukt was) en nog wat chips kopen voor mijn 'afscheid'. Juliana zou zorgen dat er yogi gehaald werd. Toen langs college, zodat Naftali nog een paar bestanden op zijn 'nieuwe' laptop kon zetten. Een laptop waar hij zo blij mee is (nadat de vorige was gestolen)! Ook in Shade is er nu een laptop beschikbaar. Blij mee. Vervolgens met de matatu naar Shade. Nog even met Juliana gezeten om haar te helpen met het excel format. Of ik nog niet een paar dagen kon blijven om nog meer te leren... Helaas, volgende keer, of per mail.
Daarna een ontspannen 'afscheid', met heel veel mooie woorden en bakjes chips waar de kids van genoten. Een mooie tekening, een kaart, cadeautjes, een brief. Zoveel waardering, terwijl we het toch echt met z'n allen doen en dit alleen kan dankkzij al die mensen die ons gesteund hebben en dit nog steeds doen. Het mooiste compliment dat we de afgelopen tijd hebben gekregen kwam van Naftali's broer David. Hij bezocht Shade weer en doneerde daarbij een grote hoeveelheid voedsel. Toen hij binnenkwam zag hij een aantal meiden die bezig waren met taken en hij dacht dat zij bij Shade werkten. En hoe lang hij ook wachtte, de 'needy children' die hij in 2010 bij een eerder bezoek had gezien, waren kwamen niet tevoorschijn. In plaats daarvan zag hij gezonde, levenslustige kinderen en jongeren die niets weg hadden van de kids die hij daar verwachtte te vinden. Ons doel is dus bereikt: Kinderen een veilige plek geven zodat zij zich kunnen ontwikkelen...
Wat een voldoening geeft dit als je daar dan bent en om je heen kijkt. Maar we zijn er natuurlijk nog niet. We willen deze kinderen immers begeleiden naar volwassenheid. Help je ons hierbij mee? Het rekeningnummer van de St Shade Children Foundation Nederland is 1335.57065. Rond half 7 vertrokken we richting vliegveld waar alles vlot verliep. Een big hug, een zwaai en weg...
Maar met de gedachte hoe het toch mogelijk is dat het we weer zo'n geweldige tijd hebben gehad. Iedere keer verwacht je dat het wel eens minder kan zijn, tegen kan vallen. Maar niets daarvan. Natuurlijk zijn er vervelende en verdrietige zaken. Word je geconfronteerd met schrijnende situaties. Maar de voldoening, de warmte en het enthousiasme maken dat ik ook dit keer terugkijk op een geweldige tijd. I'm blessed to be a member of Shade family!