Terugblik Natascha

Donderdag 22 januari,
Nou daar gingen we dan, lang naar uitgekeken, gezin goed ingelicht over alles en loslaten maar. Lange reis voor de boeg, maar deze verliep prima.

Allerhartelijkst werden we laat in de avond ontvangen. De volgende ochtend weer vroeg uit de veren. De kinderen gingen naar school en wij zouden ze wegbrengen. Drie blanke vrouwen, nou dat was een bezienswaardigheid, we leken koningin Maxima wel. Nog even naar de stad Thika geweest lekker geluncht en op de motorbike gezeten, wat een ervaring was dat we leken wel een stel gillende keukenmeiden.

Volgende dag met Naftali op pad, een rondje Mount Kenia, familiebezoek en langs de evenaar, het was me het dagje wel. Het autorijden daar is ook nog wel even wennen, de wegen zijn slecht en voor bochten inhalen is daar heel normaal, loslaten maar weer, anders kom je nergens. Super dag en heel veel gezien.

Langzaam maar zeker in de loop van de week kom ik erachter dat de gezusters van 't Hoog wel erg op elkaar lijken. Iedere avond lig ik als eerste op bed en iedere ochtend als eerste klaar, hoe zou dat nou toch komen??

Volgende dag op bezoek bij scholen en lekker gegeten in de stad. Met minimale middelen toch de kinderen wat leren en bijbrengen, heel knap. Heel anders dan bij ons.

Zondag op naar de kerk. Nou dat was ook een belevenis op zich, eerst swingen en dansen, nou gezellig dacht ik, zo vooraan in de kerk toch een beetje ongemakkelijk, maar dit duurde lang. Later nog een hele preek van een aantal uur. Het was warm en ik was vermoeid, dus wat gebeurde er, welja ik viel gewoon in slaap, hoe erg was dat. Vooraan in de kerk zitten en dan dat, maar ik was gelukkig niet de enige, ook de andere meiden hadden hier last van. Later in de avond lekker uit eten geweest, super gezellig.

Twee dagen Safari komen eraan, wederom vroeg op pad, een lange rit voor de boeg, maar dit was het echt waard. Wat hebben wij veel dieren gezien. De aaah en de oooh vlogen door de lucht, echt prachtig zoveel dieren, prachtige natuur, 4 van de Big 5 gezien, echt geluk hebben we gehad. Heel bijzonder.

Donderdagochtend met Theresa naar het project van Macheo (KOP) de sloppenwijk in Dit voelde echt als ware ellende, prachtig project, echt niets mis mee. Zoals de vrouwen daar met hun kinderen wonen en leven, dat deed me echt wat. Ik was er letterlijk en figuurlijk ziek van. In de middag nog in de stad gegeten en schoenen gepoetst met de kinderen in Shade, even de gedachte verzetten.

Vrijdag laatste dag alweer, wat is het snel gegaan. In de ochtend nog een schooltje bezocht van de kleintjes, Umoja, lekker koekjes gebracht en gezongen met elkaar. Voor Shade zijn we in de middag begonnen met een ruimte voor de kippen, zodat die lekker een beetje kunnen scharrelen. Het afscheid van de kids in de avond viel ons allen zwaar, maar wat een onvergetelijke, inspirerende, bijzondere reis heb je me gegeven, ik zal het nooit vergeten. Dank Dina!!