Terugblik Nel

Hier een klein verslag tot besluit van mij, Nel.

Na al deze geweldige verslagen van Dina die een mega geheugen heeft en dingen terughaalt die ik “vergeten” was, kan ik beamen dat wij 11 waanzinnige dagen gehad hebben met z‘n drieën en junior die ons een aantal dagen gezelschap hield en alle anderen die ons zo het gevoel gaven welkom te zijn in hun huis en land.

Er zijn ons dingen overkomen waarvan ik op dat moment dacht en zei, ik ga thuis nooit meer klagen over te hard rijden en verkeersdrempels. Zeker de anderhalf uur durende rit over onverharde weg naar de safari, ’s avonds in bed voelde ik me nog heen en weer geslingerd worden. Ik heb veel gezien en gehoord en mijn man heeft als timmerman geen auto meer nodig, want in Kenia vervoeren ze ook alles op de fiets!!!

In Dina haar terugblik noemde zei haar plaats in de tent, ik zal even verduidelijken dat zij daar lag te wachten op de monkey want die leek ergens op…..

Ja, het was een week van oh, ah, fantastisch tot momenten dat je moest slikken van ellende en armoede, de kleine kinderen bij Kiandutu die ons als aliens zagen, zij hadden misschien nog nooit een blanke gezien.
En al die lieve mensen die ons omarmden alsof ze ons al kenden, het Nederlands leren aan Theresa en Florence (waar wij ook zo om gelachen hebben als je ze ”koeien die loeien“uit laat spreken). Er zijn zoveel dingen om te vertellen en iedere keer komen er weer ”nieuwe” dingen naar boven als ik aan het vertellen ben tegen collega’s/ vrienden.

Het bijzondere vond ik ook dat we alle drie ons eigen ding konden doen, maar ook met elkaar enorm gelachen hebben en genoten hebben. Wat mij ook erg is opgevallen, is dat je dingen anders ervaart dan als je het alleen leest in een reisverslag.
Maar één ding weet ik zeker, ik ben ontzettend blij dat ik deze kans gekregen heb om met Dina mee te gaan en dankzij Natascha ook de stap genomen heb om te gaan.
Wie weet ooit op herhaling.
Gr Nel