Follow the white sox...
Door: Dina
Blijf op de hoogte en volg Dina
26 Oktober 2011 | Kenia, Nairobi
Na regen (‘s nachts) komt zonneschijn (overdag) en modder die gelukkig ook weer snel opdroogt. Ze vragen zich hier in Kenia echt af hoe wij dat doen met zoveel regen... of wij geen last hebben van de modder;-)
Wat een drukke maar heerlijke dagen weer. Bepakt en bezakt zijn we maandag teruggekeerd naar Shade. Heb bestek bijgekocht (jammer dat de voorraad die ik had klaargelegd thuis niet meer in mijn koffer paste). Helaas werkte de ATM’s die we geprobeerd hebben allemaal niet. Vandaag nieuwe ronden nieuwe kansen om er wat geld uit te peuteren.(Is bij Evelien gelukt met creditcard. Dus kan ik ook proberen, maar heb gelukkig nog genoeg.) Vooral voor Evelien is het vervelend. Ik ben blij dat ik euro’s meegenomen had. De rest van de maandagmiddag en avond heb ik besteed aan het uittikken van de notulen en andere zaken. Naftali kwam na zijn werk nog langs Shade.
Dinsdagmorgen zijn Evellien en ik met Waithaka, de caretaker, naar Umoja Project, de preschool in de sloppenwijk geweest. Dat is altijd een feest. Dit project heeft in Nederland een aparte stichting, maar hangt in Kenia onder de paraplu van Shade.Ik had tandenbostels en tandpasta gekocht en we hebben koekjes en limonade meegenomen. En brood om uit te delen aan kinderen in de slums. Er waren er niet zoveel dit keer en ik hoop maar dat dit betekent dat er steeds meer naar school gaan. Vervolgens zijn we door de slums naar Waithaka’s nieuwe huis gelopen. Hij heeft het leuk voor elkaar (relatief). Op de terugweg voor Evelien de eerste ervaring om middenin een kudde koeien terecht te komen. ’s Middags heb ik gewerkt aan de uitwerking van het geactualiseerde overzicht van het maandelijks benodigde budget. Oeps dan schrik je toch wel. Iedere maand is er toch zo’n 950 euro nodig.... De (voedsel)prijzen zijn over de hele linie fors gestegen.
Een uitdaging zullen we maar zeggen...
’s Avonds zijn we naar Peninah geweest om haar baby te bewonderen. We hadden op Teresa gewacht die achteraf toch weer niet meeging, dus was het inmiddels al donker toen we gingen. 'Follow the white sox' was het motto. Straatverlichting is er immers niet, uberhaupt geen straat, maar Naftali weet uiteraard feilloos de weg te vinden daar. Het is zo’n beetje bij de 5e cactus links en de volgende electricteitspaal rechts. De modder vermijdend en over stroompjes springend bereikten we onze bestemming. Onderweg genietend van vuurvliegjes en de prachtige sterrenhemel.
We hebben lekker geknuffeld met baby Michael en cadeautjes overhandigd. Peninah maakt het goed. Zij heeft een plek om te wonen en gaat weer naar school. We zoeken alleen nog sponsors voor haar, aangezien nu de mevrouw waar ze woont op de baby moet passen en dus wel erg geblokkeerd wordt. Het is al mooi dat Peninah een plek heeft om te wonen. Michaels voetjes staan bovendien niet goed. Ga eens aan Teresa vragen wat de oorzaak is, pezen en spieren of botten. Dit betekent ook nog eens medische kosten dus voor deze alleenstaande moeder van 17 jaar...
Het was leuk om haar te zien en we aanvaardden de terugtocht op dezelfde manier, waarbij maar weer eens bleek dat ik niet zo’n volgzaam type ben en dus bijna op mijn plaat ging. Waarop Naftali fijntjes opmerkte dat ik ook de ‘white sox' moest volgen. Rond half 9 waren we terug in Shade waar Juliana ons rond 9 uur de heerlijkste spaghetti voorschotelde... Mjammie. Inmiddels was de elctriciteit uitgevallen...maar het goede nieuws was dat het water het boven weer deed, er was weer voldoende druk. Wij verheugden ons dus al op een lekkere douche vanmorgen (ook al is dat een zeikstraaltje), maar nee hoor..Vanmorgen deed de electriciteit het weer wel, maar het water weer niet:)
Ach ja, je kan niet alles hebben. Zometeen gaan we naar de stad. Lekker luxe met de motorbike. Lunchen met Naftali en proberen geld op te nemen. Daarnaast water kopen, etc. Zodra Teresa thuis is gaan we naar haar toe en krijgen we een rondleiding door Thika District hospital waar ze werkt. Leuk.
Wel dat was het geloof ik weer in grote lijnen. Kan er uren over schrijven, maar die heb ik niet. Groet voor nu van 'al mijn vrienden' uit Kenia en natuurlijk van mij,
Dina
Wat een drukke maar heerlijke dagen weer. Bepakt en bezakt zijn we maandag teruggekeerd naar Shade. Heb bestek bijgekocht (jammer dat de voorraad die ik had klaargelegd thuis niet meer in mijn koffer paste). Helaas werkte de ATM’s die we geprobeerd hebben allemaal niet. Vandaag nieuwe ronden nieuwe kansen om er wat geld uit te peuteren.(Is bij Evelien gelukt met creditcard. Dus kan ik ook proberen, maar heb gelukkig nog genoeg.) Vooral voor Evelien is het vervelend. Ik ben blij dat ik euro’s meegenomen had. De rest van de maandagmiddag en avond heb ik besteed aan het uittikken van de notulen en andere zaken. Naftali kwam na zijn werk nog langs Shade.
Dinsdagmorgen zijn Evellien en ik met Waithaka, de caretaker, naar Umoja Project, de preschool in de sloppenwijk geweest. Dat is altijd een feest. Dit project heeft in Nederland een aparte stichting, maar hangt in Kenia onder de paraplu van Shade.Ik had tandenbostels en tandpasta gekocht en we hebben koekjes en limonade meegenomen. En brood om uit te delen aan kinderen in de slums. Er waren er niet zoveel dit keer en ik hoop maar dat dit betekent dat er steeds meer naar school gaan. Vervolgens zijn we door de slums naar Waithaka’s nieuwe huis gelopen. Hij heeft het leuk voor elkaar (relatief). Op de terugweg voor Evelien de eerste ervaring om middenin een kudde koeien terecht te komen. ’s Middags heb ik gewerkt aan de uitwerking van het geactualiseerde overzicht van het maandelijks benodigde budget. Oeps dan schrik je toch wel. Iedere maand is er toch zo’n 950 euro nodig.... De (voedsel)prijzen zijn over de hele linie fors gestegen.
Een uitdaging zullen we maar zeggen...
’s Avonds zijn we naar Peninah geweest om haar baby te bewonderen. We hadden op Teresa gewacht die achteraf toch weer niet meeging, dus was het inmiddels al donker toen we gingen. 'Follow the white sox' was het motto. Straatverlichting is er immers niet, uberhaupt geen straat, maar Naftali weet uiteraard feilloos de weg te vinden daar. Het is zo’n beetje bij de 5e cactus links en de volgende electricteitspaal rechts. De modder vermijdend en over stroompjes springend bereikten we onze bestemming. Onderweg genietend van vuurvliegjes en de prachtige sterrenhemel.
We hebben lekker geknuffeld met baby Michael en cadeautjes overhandigd. Peninah maakt het goed. Zij heeft een plek om te wonen en gaat weer naar school. We zoeken alleen nog sponsors voor haar, aangezien nu de mevrouw waar ze woont op de baby moet passen en dus wel erg geblokkeerd wordt. Het is al mooi dat Peninah een plek heeft om te wonen. Michaels voetjes staan bovendien niet goed. Ga eens aan Teresa vragen wat de oorzaak is, pezen en spieren of botten. Dit betekent ook nog eens medische kosten dus voor deze alleenstaande moeder van 17 jaar...
Het was leuk om haar te zien en we aanvaardden de terugtocht op dezelfde manier, waarbij maar weer eens bleek dat ik niet zo’n volgzaam type ben en dus bijna op mijn plaat ging. Waarop Naftali fijntjes opmerkte dat ik ook de ‘white sox' moest volgen. Rond half 9 waren we terug in Shade waar Juliana ons rond 9 uur de heerlijkste spaghetti voorschotelde... Mjammie. Inmiddels was de elctriciteit uitgevallen...maar het goede nieuws was dat het water het boven weer deed, er was weer voldoende druk. Wij verheugden ons dus al op een lekkere douche vanmorgen (ook al is dat een zeikstraaltje), maar nee hoor..Vanmorgen deed de electriciteit het weer wel, maar het water weer niet:)
Ach ja, je kan niet alles hebben. Zometeen gaan we naar de stad. Lekker luxe met de motorbike. Lunchen met Naftali en proberen geld op te nemen. Daarnaast water kopen, etc. Zodra Teresa thuis is gaan we naar haar toe en krijgen we een rondleiding door Thika District hospital waar ze werkt. Leuk.
Wel dat was het geloof ik weer in grote lijnen. Kan er uren over schrijven, maar die heb ik niet. Groet voor nu van 'al mijn vrienden' uit Kenia en natuurlijk van mij,
Dina
-
26 Oktober 2011 - 14:23
Tom:
Ik merk dat je weer een lekker vol schema hebt. Pas je op dat je je niet gaat vervelen?
En braaf de "White sox" blijven volgen he ;)
Doe de groeten aan iedereen daar. Ben benieuwd naar alle foto's en verhalen. -
26 Oktober 2011 - 15:08
Ineke:
leuk verhaal! -
26 Oktober 2011 - 15:44
Lyane:
Hoi Dina,
Geniet van je mooie avonturen! Heb je al wat leuks met de kinderen met de perenopbrengst gedaan of is dit harder op een andere manier nodig? (ik zag je input mbt de voedselprijzen, heftig)
Geniet nog even van je tijd in Kenia,
groet Lyane -
26 Oktober 2011 - 16:23
Jannie:
Herkenbaar allemaal, doe iedereen de hartelijke groeten. Ik ben zo benieuwd naar Dorcas, ik begrijp dat ze weer "terecht" is... Omarm haar van mij! Liefs voor allen! -
27 Oktober 2011 - 09:19
Nel:
ja zo blijkt maar weer volgzaam is niet je beste eigenschap, geniet verder deze week nog en vervelen doe je je zeker niet. gr nel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
