De laatste dag...alweer.

Helaas het heeft niet geholpen om te blijven zeggen dat ik zaterdag weer naar huis ging, omdat dit verder weg klonk dan ‘morgen’. Vandaag is het morgen en die avond ging ik toch echt alweer naar huis. Als eerste heb ik mijn koffer maar ingepakt, want de vorige keer schoot dat er bijna bij in. Dan hoef ik me daar niet druk meer om te maken. Gelukkig kan ik gebruik maken van de laptop van Julie om in te checken. Dat bespaart me een rit naar de stad. Ik heb wat dingen overgedragen aan Evelien. Ik zal haar echt missen! We hebben het echt goed gehad. Ik heb het (wederom) getroffen met mijn medebewoner van de vrijwilligerskamer. We hebben veel plezier gehad en steeds ging een en ander in een gemoedelijke sfeer.
We hebben ontbeten in het kantoor en ben nog druk geweest met het reorganiseren van de computer. Ook hebben we onze foto’s uitgewisseld.
Ik had tegen Naftali gezegd dat ik geen officieel afscheid wilde. Gewoon samen eten en dan gaan. Dat betekende dat ik gedurende de dag van verschillende mensen cadeautjes kreeg. Zo lief. Een ketting met oorbellen en een omslagdoek van Juliana en Teresia. De mand van Teresa. ’s Middags van Naftali een nieuwe zitting voor mijn krukje thuis dat ik ooit bij CRC kreeg. Dan heb ik er eindelijk een met de naam van Shade, waar ik met plezier naar kijk. Ook kreeg ik nog een pakje van hem dat ik thuis pas open mocht maken. Ik heb nog aanmaaklimonade voor de kinderen geregeld en ieder kind een Disney placemat gegeven. Die vonden ze erg mooi. Net voor het eten was er ook op de valreep nog 1 van de bestelde schoenenkasten geleverd. Super. Namens de kinderen overhandigden Teresa, Jane en Daniel nog een boekwerk met allemaal tekeningen en een zakdoek met de namen van de kinderen, die Evelien met hen gemaakt had. Superlief en die zakdoek zou ik nog wel nodig hebben…
De tijd leek steeds sneller te gaan… bijna 8 uur alweer, nu moest ik echt weg. De taxi was er al. De kinderen een knuffel, Julie en Teresia gedag zeggen en bijna vergat ik nog David, de guard. Nadat hij ons van de week zijn pijl en boog geshowd had (niet lachen;-) had ik gevraagd of ik een keer een foto mocht maken van hem met die boog. Toen was het echter donker en nu herinnerde hij mij hieraan.. Oeps helemaal vergeten. Evelien gevraagd of ze dit alsnog voor mij wil doen. Teresa, Evelien en Naftali gingen mee naar het vliegveld… Oh wat haat ik dat moment… Maar moest er toch echt aan geloven.
Mijn vliegtuig vertrok op tijd en ook de aansluiting op Charles de Gaulle (Parijs) was goed. Om tien uur de volgende ochtend stond ik weer op Nederlandse bodem waar Bas en Tom mij op stonden te wachten. Blij hen weer te zien en gelukkig was dat wederzijds;-) maar wat kan gevoel toch dubbel zijn….

Mede dankzij Carlo, Danielle, Lyane, Gretha, Bart, Riena, Tante Ada, collega’s Rabo en mijn moeder was het mogelijk om de kinderen de dag van hun leven te geven in Bomas of Kenya en ook nog de erg nuttige kasten aan te schaffen. Allemaal super bedankt! Daarnaast bedank ik graag alle maandelijkse en incidentele sponsors: mede dankzij jullie hebben 20 kinderen een veilige plek in Shade house en hebben zij het goed daar!

Zie ook www.shadechildrenfoundation.nl.
Wil je een bijdrage leveren aan dit prachtige project? Rekeningnummer: 3131.36866!